Dans

Ida, die hier danst met een vrijwilliger, was zwaar dementerend, maar bleef ontzettend muzikaal. Een gesprek was onmogelijk, maar ze zong en klapte soms urenlang. Zonder woorden, zonder ratio, enkel ritmische levenslust. Deze foto leeft echt door de schuine cadrage, de compositie en de expressie.
 

Bron: Lens op demensie